Vaauvv diyerek baslamak istiyorum dünkü final karslasmasi icin. Daha dogrusu dün baslayip bu günün ilk saatlerine kadar süren final maci icin. Soluk kesen bir macti. Iki oyuncunun uzun süren maca ragmen konsantrasyonlarini üst seviyede tutabilmemeleri, safety oranlari % 84'lerden pot oranlarini % 90'lari düsürmemeleri tek kelimeyle olaganüstüydü.Karsilasma 3-1 iken Ronnie icin cok zor olmayacak diyordum, sonra birden bire Selby'nin 4-3 getirmesine sahit olduk. Ve ilk bölümü Ronnie'nin galibiyetiyle 4-4 bitirdik.
Aksam bölümde ise heycan ve gerilim bir üste cikmisti. Ronnie'in pespese kazandigi üc frameden öyle ikisi varki bir taraftan macin heycaninin doruk noktaya ciktigi anlardi diger taraftan bu frameler ayni zamanda Ronnie'nin geriden gelip maci kazandigi frameler olmasi hasabiyle de özeldi. Özeldi zira, biz Ronnie hayranlarin en cok üzüldügü ve kizdigi sey kendisinde, cabuk konstrasyon kaybi yasamasi, geriye düstügünde, "snooker" edildiginde oyuna yeniden dönmemesi, savasmamasi idi. Ama bu sefer öyle yapmadi Ronnie. Kazandigi frame'in bir tanesinde sahadaki mevcut puanlar dahi arayi kapatmaya yetmiyor ekstra 8 puan olmasi gerekiyordu. Ve bunu basardi Ronnie. O muazzam safetyleri Mark Sleby'nin faul yapmasina yol acti vebu ekstra puanlari aldi. Bu framde sondan bir önceki top olan pempeyi köseye sokusu var ki, benim onca izledigim snooker maclari icindeki en olagan üstü sayiydi. Bulundugum yerden ayaga firladigimi hatirliyorum bu muhtesem sayi karsisinda.
Maci sonucta 10-8 kazanan Ronnie kariyerindeki dördüncü Masters zaferine ulasti. Ve Hendry ile birlikte bunu basaran ikinci kisi olma ünvanini kazandi. Diger taraftan dünya siralamasinin zirvesindeki yerini de korudu.
